Rianne woont in een appartement in Vathorst. Afgelopen jaar is ze gestopt met werken en dus heeft ze opeens veel meer vrije tijd. Ik praat met haar over wonen in Senior Smart Living. Verbinden, genieten, ontplooien…leven! Met leeftijdsgenoten.
“Ik wil niet alleen maar leuke dingen doen!” lacht Rianne. “Dingen die niet leuk zijn horen er ook bij. Ik wil vooral onderdeel zijn van de wereld. Betekenis hebben.” Rianne zou het wel zien zitten om met medebewoners discussieochtenden te houden, te filosoferen over dingen, te praten over wat er gebeurt in de wereld. “Vroeger deed ik dat ook met vriendinnen. Dan bracht de gastvrouw van de ochtend een krantenartikel in dat we met elkaar bespraken. Dat was erg leuk.” Tegelijkertijd moeten ontmoeting en activiteiten niet (sociaal) verplicht zijn. Het is mooi om elkaar op te kunnen zoeken als je daar zin in hebt, maar soms is het ook fijn om juist op jezelf te zijn.
Moeten medebewoners gelijkgestemden zijn? “Nee. dat kan niet. Iedereen is anders. Je kunt niet verwachten dat iedereen hetzelfde denkt. Dat is juist spannend.” Rianne zou dus ook niemand willen uitsluiten op basis van leefstijl. “Mensen zijn altijd interessant. Stel je voor dat iedereen hetzelfde denkt. Dat is wel erg saai…”
Rianne heeft een netwerk van vrienden en kennissen door het hele land. Met het openbaar vervoer reist ze overal naartoe. Tegelijkertijd word je als je ouder wordt meer afhankelijk van je directe omgeving geeft ze aan. En dan is het fijn als mensen in de buurt bij elkaar kunnen aankloppen. Haar intrinsieke drijfveer om mensen te helpen en iets te betekenen voor mensen brengt weliswaar ook een kleine twijfel over Senior Smart Living naar boven. Als er teveel mensen om haar heen zijn die hulp nodig hebben, is ze straks automatisch de hele tijd mensen aan het helpen, terwijl ze zichzelf mogelijk voorbij loopt. Dat is dan ook weer niet de bedoeling. Er moeten dus genoeg vitale en actieve mensen wonen.
In het huidige appartementengebouw van Rianne wonen ongeveer veertig 55+ers. Zo’n één derde is echtpaar. Ondanks de kleinschaligheid van het gebouw, merkt Rianne op dat ze niet heel close is met medebewoners. “Hoe dichterbij, hoe individueler. Zo gaat dat. Als mensen dicht op je zitten, wil je juist niet dat iedereen alles van je weet.” In dat opzicht is de doelstelling van dit gebouw dus mislukt. Qua schaalgrootte zou een buurt met een paarhonderd mensen ideaal zijn. Dan zijn er genoeg mensen om een klik mee te hebben, maar ook genoeg mensen die je niet kent, om “verrast te worden met onverwachte ontmoetingen”.
Rianne zou het leuk vinden om iets te doen in Senior Smart Living. Vrijwillig, of betaald, of allebei – helemaal mooi. “Ik moet wel bezig blijven.” Zo niet fysiek dan wel geestelijk. Ze heeft de tweede helft van haar carrière als zelfstandige in de verzorging en verpleging gewerkt en daarnaast opleidingen gevolgd voor alternatieve therapieën. 24-uurs zorg zou ze niet meer willen geven, maar aromatherapiemassages of voetreflexologie bijvoorbeeld wel.
Voorzieningen in Senior Smart Living zijn wat Rianne betreft ook open voor niet-bewoners. “Van voorzieningen die goed zijn voor mensen en leuk, moeten zoveel mogelijk mensen gebruik kunnen maken.” Het gebouw waar Rianne nu woont heeft ook een gemeenschappelijke ruimte, maar deze mag alleen door bewoners gebruikt worden. “Terwijl er bijvoorbeeld zoveel kinderen in de buurt wonen die hier ook allerlei leuke dingen zouden kunnen doen. Dat is toch zonde?”
Senior Smart Living moet ook vooral onderdeel zijn van de directe omgeving. Geen achterdocht naar de wereld. “Hoe geslotener iets is, hoe onveiliger iets is. Dat werkt hetzelfde als met heel veel sloten op de deur. Dat wekt achterdocht op. En je sluit vooral jezelf op.”
Eventuele wensen ten aanzien van de woning? Ruimte in huis. Een lekkere ruime woonkamer. Uitzicht. Een appartement. Huur. Gelijkvloers. Een collectieve buitenruimte wellicht. Verder hecht Rianne waarde aan natuur. Volwassen groen. “Buitenbeleving.” Voldoende gelegenheid om te wandelen en te fietsen in en vanuit de buurt. “Maar ook om bijvoorbeeld buiten Tai Chi te kunnen doen.” Het liefste aan of nabij zee. Niet op een plek met veel hoge bomen in elk geval, die de woning of de buurt het licht ontnemen.
“Maar, dit alles is beredeneerd vanuit nu,” zegt Rianne. “Misschien denk ik er over vijf jaar wel anders over.” In elk geval houdt ze er niet van om vanuit mogelijke negatieve scenario’s keuzes te maken. Dus ook niet uit angst voor eventuele gebreken die gepaard zouden kunnen gaan met ouder worden. “Ik kan nu alles. En zo sta ik ook in het leven.”